قانونها عجیب یکی پس از دیگری/ نباید پای سینما به سیاست باز میشد/مسئولان و سازمانهای مربوطه سعه صدر داشته باشند
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۴۴۵۴۰
مهسا بهادری: ماجرا از آنجایی شروع شد که عباس رافعی، برای اینکه یکی از فیلمهایش بیش از سه سال است که پروانه نمایش نگرفته گفت: «من با آقای خزاعی صحبت کردم و گفتند قانونی وجود دارد که تا حال به آن توجه نشده است و ما میخواهیم به آن عمل کنیم. براین اساس کارگردانهایی که فیلمشان دچار مشکل نظارتی است تا وقتی آن مشکل را برطرف نکنند اجازه ساخت فیلم جدید ندارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
همین یک ماجرا کافی بود تا حدس زده شود که قرار است کارگردانهای مستقل به مرور زمان از عرصه فیلمسازی حذف شوند و سینما به دست فیلمسازانی برسد که فیلمهایشان نهادی است و بیشتر از اینکه باب میل عامه مخاطبان باشد، مورد استقبال ارگانها و نهادهای دولتی است. همان بحثی که مدتهاست به آن اشاره میشود؛ بحث خودی و غیرخودی در سینما.
برای اینکه متوجه شویم این ماجرا صحت دارد یا خیر و چه تبعاتی دارد سراغ سید امیر سیدزاده، تهیهکننده سینما رفتیم.
سیدزاده ضمن اینکه این ماجرا را تایید میکند میگوید: «اینکه میگویند اگر یک کارگردان کار توقیفی داشته باشد نمیتواند کار جدیدی بسازد باعث محروم کردن کارگردان از استعداد و خلاقیتی است که دارد. این را میگویم چون همه ما ممکن است به صورت سهوی و ناخواسته فیلمی را بسازیم که با قوانین جاری و فرهنگی موجود درکشور مطابقت نداشته باشد و به این خاطر مدتی در توقیف بماند. این ماجرا دلیل نمیشود که جلوی رشد و پیشرفت آن کارگردان را بگیریم. به نظر من این ماجرا از لحاظ حقوقی غیر قابل قبول است. این نکته را هم فراموش نکنیم که سازنده خودش فیلمش را توقیف نکرده و قطعا دوست دارد که مشکلش حل شود، اینکه آن مشکل حل شود و به آن شرایط رسیدگی کند، دست سازنده نیست که فعالیت کارگردان را متوقف میکنند.»
او درباره نتیجه منفی این ماجرا ادامه میدهد: «من با این ماجرا مخالفم به این خاطر که هنرمند نمیتواند سنجاق فکری دیگران شود و مخاطب خواست و سلیقه فرد دیگری محصول سفارشی بسازد. محصولی که با قواعد و مقررات یک ارگان خاص هماهنگی داشته باشد و فقط هم آن نهاد، سازمان یا ارگان از آن فیلم استقبال کند، اساسا چنین مسئلهای ممکن نیست. ما به یک جامعه متحول، آگاه، روبه پیشرفت و متحول نیازمندیم. بنابراین هیچ دلیلی ندارد که از طیف فکری و خطی یک سازمان یا ارگان حمایت کنیم و بگوییم فقط باید همین موضوع را اجرا کنیم. این کار کاملا اشتباه است در جامعه فکرها و عقاید متفاوتی ساری و جاری است که موافقان و مخالفان خاص خود را دارد.»
قانونهای عجیب یکی پس از دیگریهنوز تکلیف ماجرای قبلی مشخص نشده بود که جمال ساداتیان، تهیهکننده سینما اعلام کرد امسال دو فیلمنامه به ارشاد داده، یکی کمدی و یکی هم اجتماعی که هر دوی آنها متوقف شدهاند. اما ماجرای اصلی این است که مثلا وقتی میخواهی نیروی انتظامی را نقد کنید در ارشاد میگویند داستان را ببرید به نیروی انتظامی بدهید تا بخوانند و اجازه ساخت آن را بگیرید. مسئله اینجاست که من چرا و چطور باید چنین کاری را انجام دهم؟ وقتی مثلا میخواهم قوه قضاییه را نقد کنم چطور باید از قوه قضاییه تاییدیه ساخت فیلم بگیرم؟ من نمیدانم این چه رویکردی است که اتخاذ شده؟ وزارت ارشاد باید سینه خود را ستبر کند، بستری فراهم کند و پشت دست اندرکاران سینما بایستد، نه اینکه تاکید کند برای هر نقد مشروع و قانونی و انسانی از نیروی انتظامی، شهرداری یا هر نهاد و دستگاه دیگر اجازه بگیریم. اگر این طور باشد که چیزی از فیلمها باقی نمیماند.
سیدامیر سیدزاده این ماجرا را با صراحت اشتباه اعلام میکند و معتقد است این کار باعث تحمیل خودسانسوری میشود. او در اینباره میگوید: «وقتی کارگردان میخواهد یک فیلم را بسازد، و از یک جایی نقد کند، اگر قرار باشد که یک فشار مضاعف علاوه بر سازمان سینمایی را هم تحمل کند، این کار را انجام نمیدهد، یا تا آنجایی که میتواند خودسانسوری انجام میدهد تا فیلم توقیف نشود و دیگر اجازه کارکردن نداشته باشد. این قانون کمکی به رشد سازندگان نمیکند و بیشتر آنها را درگیر خودسانسوری میکند.»
توقیف فیلم و زیانهای آنتقریبا هر روز با فهرستی تازه از اسامی فیلمهای توقیفی مواجه میشویم، فیلمهایی که نه مشکلشان حل میشود نه اکران میشوند و فقط پشت صف اکران ماندند. سیدزاده این اتفاق را ناخوشایند برای سینما میداند و درباره زیان و تبعات مالی توقیف فیلم برای مخاطب و برای سازندگان میگوید: «بخشی از جنبههای توقیف یک فیلم، مادی و اقتصادی است و بخش دیگر معنوی و خسارتهای اعتباری است. یک سرمایهگذار وقتی برای ساخت یک اثر هزینه میکند، طبیعتا به دنبال بازگشت آن است ولی اگر قرار باشد با توقیف فیلمش، سرمایه اولیهاش را هم به دست نیاورد، دیگر بودجه و تمایلی برای سرمایهگذاری مجدد نخواهد داشت. این بحث مالی ماجرا.»
او ادامه میدهد: «یک بخش دیگر این است که یک گروهی دور هم جمع میشوند و کاری را میسازند و میخواهند که حاصل زحماتشان را ببینند و وقتی که این اتفاق نمیافتد، تمام آن هنرمندان و اعضای تیم سازنده سرخورده میشوند. این ماجرا خسارت مادی معنوی توام با یکدیگر دارد. حالا نتایج منفی آن برای مخاطب این است که از دیدن تفکرات متفاوت محروم میشود. کسی که به سالن سینما میرود دوست دارد همه افکار را بررسی کند، وقتی دائم به سینما میرود و فکر و مسئله تازهای را نمیبیند، نتیجهاش میشود این چیزی که الان شاهد آن هستیم، کاهش روز افزون مخاطبان سینما. تا زمانی که ما مخاطب را از رفتن به سینما محروم کنیم، این یعنی صدمه به لایههای فرهنگی که کاهش مخاطب را هم به همراه دارد.»
حالا که این محدودیتها تا این اندازه گریبان سینما را گرفته است، پس شاید بتوانیم بگوییم رکود مخاطب و فروش در سینما سر منشا مشخصی دارد و آن هم خود مسئولان سینمایی و قوانین آنهاست.
این تهیهکننده ضمن ابراز تاسف برای وضعیت فعلی سینما میگوید: «یک زمانی در دهه ۶۰ و ۷۰ ما جزو ۱۰ سینمای برتر دنیا بودیم؛ اما الان به دلیل اعمال سلیقههای شخصی، گروهی، نهادی و سازمانی تولیدات از لحاظ محتوایی به سمت و سویی رفته که چندان مخاطبی ندارد، مگر اینکه فیلم کمدی اکران شود و کمدیهایمان هم بیش از آنکه محتوای طنز داشته باند، سخیف هستند. با این شرایط انتظار ما چیست؟ انتظارمان این است در جامعهای که قرار است آگاهی و پویایی فکر و اندیشه رشد و نمو پیدا کند، مسئولان و سازمانهای مربوطه سعه صدر و تحمل شنیدن و دیدن نظرها و سلیقههای مختلف را داشته باشند. وقتی این انتظار برآورده نشود و افراد بخواهند سلیقه شخصیشان را اعمال کنند، قاعدتا روز به روز محدودیتها در سینما افزایش پیدا میکند. این مجموع مشکلات باعث شده که سینمای ما در وضعیت خمود و رکود فعلی قرار بگیرد. این را هم بدانیم که نباید پای سینما به سیاست باز میشد.»
۵۷۲۴۵
کد خبر 1708422منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: سیدامیر سیدزاده اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران سینمای ایران فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۴۴۵۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چالشهای صنعت داروهای گیاهی در ایران/ انتقاد از وجود سیاستهای غلط در حوزه دارویی
میثم کهربائی گفت: صنعت داروهای گیاهی در کشور با چالشهای زیادی مواجه است.
وی با عنوان این مطلب که صنعت داروهای گیاهی در کشور نیازمند کمک و حمایت سازمان غذا و دارو است تا بتواند به صنعت ارزآور تبدیل شود، افزود: این صنعت در شرایط کنونی با معضلات و مشکلاتی مواجه است.
کهربائی با اشاره به مشکلات اقتصادی و نرخ ارز در کشور که صنعت داروهای گیاهی را متأثر ساخته است، ادامه داد: حالت انقباضی سازمان غذا و دارو، ندادن قیمتهای درست و همچنین، ضوابط بسیار دست و پا گیر، در مسیر صنعت داروهای گیاهی؛ موجب شده این صنعت با مشکلات و چالشهایی در مسیر رشد و توسعه مواجه شود.
وی تاکید کرد: این قوانین دست و پا گیر باید تغییر کند، زیرا؛ صنعت داروهای گیاهی در کشور با سابقه ۲۰ ساله، همچنان نوپا است و نمیتواند شکوفا شود.
کهربائی از صنعت داروهای گیاهی در جهان به عنوان یک صنعت پولساز نام برد و افزود: عدم توجه مسئولان امر به این صنعت در کشور، اعم از ندادن یارانه و ارز به تولید داروهای گیاهی، موجب شده این صنعت در ایران دچار مشکل و چالش شود.
وی ادامه داد: سازمان غذا و دارو، از صنعت داروهای گیاهی حمایت نمیکند، ولی با قیمت گذاری دستوری، مشکلاتی را پیش پای صنعت قرار میدهد. متأسفانه با مکانیسمی طرف هستیم که اجازه رشد و توسعه صنعت را نمیدهد.
کهربائی با انتقاد از وجود سیاستهای غلط در حوزه دارویی کشور، افزود: این سیاستها موجب شده علاقه مندی به تولید از بین برود.
عضو هیئت مدیره انجمن تولید کنندگان داروهای گیاهی، با اشاره به شعار سال ۱۴۰۳ که مشارکت مردم در جهش تولید نامگذاری شده است، گفت: اگر این اتفاق بیفتد و بخش خصوصی در تولید مشارکت داده شود، میتوان به رشد و بالندگی صنعت دارویی کشور امیدوار بود.
وی افزود: صنعت داروسازی ایران، کم از هند و چین نیست که بازار دارویی منطقه را تسخیر کرده اند. در حالی که ما از وجود دانشمندان و متخصصان مجرب در این حوزه برخورداریم.
کهربائی گفت: ایران، مهد گیاهان دارویی است و میتوان با دانش فنی کمک کرد از خیلی کشورها در این عرصه جلوتر باشیم. سازمان غذا و دارو به عنوان رگولاتور، در کنار صنعت داروهای گیاهی باشد و روحیه مچ گیرانه را کنار بگذارد.
وی افزود: متأسفانه سیاست قیمتگذاری دستوری سبب میشود صنعت نتواند به رشد و توسعه برسد و دور نیست آن روزی که محصولات بی کیفیت تولید شود.
منبع: خبرگزاری مهر